Joseph Caillaux Kjelder | Bakgrunnsstoff | Navigasjonsmeny«Joseph Marie Auguste...
EinskildmennFødde i 1863Døde i 1944Folk frå Den tredje franske republikkenFranske statsministrarFranske finansministrarParti radicalFolk frå Le Mans
Le Mans30. mars186322. november1944sosialradikalden tredje franske republikkenlandsforræderiførste verdskrigenHenriette CaillauxLe MansAgadir-krisadet franske senatetstatsborgarrettaramnestiandre verdskrigenLéon Blum
Joseph Caillaux | |
Fødd | 30. mars 1863 Le Mans |
---|---|
Død | 22. november 1944 (81 år) Mamers |
Parti | Parti radical |
Verv | Président du Conseil (statsminister) |
- periode | 27. juni 1911–11. januar 1912 |
- føregangar | Ernest Monis |
- etterfylgjar | Raymond Poincaré |
Ektefelle | Henriette Caillaux |
Wikimedia Commons: Joseph Caillaux | |
Joseph-Marie-Auguste Caillaux (30. mars 1863–22. november 1944) var ein framståande sosialradikal politikar i den tredje franske republikken. Han var Président du Conseil (statsminister) i 1911-1912 og finansminister i fleire periodar. Han blei seinare dømd for landsforræderi for å ha ivra for å forhandla fram fred med Tyskland under første verdskrigen. Caillaux er også kjend frå Caillaux-saka, der kona hans, Henriette Caillaux, drap ein avisredaktør i 1914.
Caillaux var fødd i Le Mans og utdanna seg som jurist. Han var finansminister i tre regjeringar før han frå 1911–12 var statsminister, mellom anna under Agadir-krisa. Deretter var han på ny finansminister.
Joseph Caillaux var krigsmotstandar, og blei i 1917 anklaga for å gå Tysklands ærend. Han blei arrestert i 1918 og dømt av det franske senatet til tre års fengsel og 10 års tap av statsborgarrettar. Han fekk amnesti i 1924. Caillaux blei vald til senator i 1924 og var tre gonger finansminister i kortare tidsrom. I åra før andre verdskrigen var Caillaux ein av dei mest aktive motstandarane mot folkefronten og bidrog til å styrta regjeringa til Léon Blum i 1937.
Kjelder |
«Joseph Marie Auguste Caillaux» (14. februar 2009), Store norske leksikon. Fri artikkel henta 8. juli 2014.
Bakgrunnsstoff |
|