Karl Jenkins Prisar og utmerkingar | Kjelder | Bakgrunnsstoff | Navigasjonsmeny«Mike Oldfield (with...
EinskildmennFødde i 1944Folk frå SwanseaKomponistar frå 1900-taletKomponistar frå 2000-taletAmbient-musikararBritiske jazzmusikararSoft Machine-medlemmarCanterbury sceneWalisiske komponistarCommanders of the Order of the British Empire
saksofonobowalisiskjazzjazz-rockbarytonsopransaksofonoboGraham CollierNucleusMontreux Jazz FestivalCanterbury sceneprogrockbandetSoft MachineMike OldfieldTubular BellsJapanTysklandSpaniaFinlandNederlandBelgiaRoyal Albert HallBattersea Power StationDoctor of MusicUniversity of WalesRoyal Academy of MusicCardiff UniversityRoyal Welsh College of Music & DramaTrinity College CarmarthenSwansea Metropolitan UniversityæresdoktoratUniversitetet i LeicesterUniversitet i GlamorganThames Valley UniversityLondon College of MusicCardiffDen britiske imperieordenenKnight Bachelorsir
Karl Jenkins | |
 | |
| Fødenamn | Karl William Jenkins |
| Fødd | 17. februar 1944 Penclawdd |
| Instrument | saksofon, obo |
| Sjanger | jazz, progressiv rock, New Age-musikk, klassisk musikk |
| Yrke | komponist, saksofonist, Klaverspelar, oboist, jazzmusikar |
Karl William Pamp Jenkins (fødd 17. februar 1944) er ein walisisk musikar og komponist.
Det meste av den tidlege karrieren hans var han kjend som jazz og jazz-rock-musikar og spelte mellom anna baryton- og sopransaksofon, klaverinstrument og obo, eit uvanleg instrument i jazz-samanheng. Han vart med i gruppa til jazzartisten Graham Collier og var seinare med på å grunnlegge jazzrockgruppa Nucleus, som vann den første prisen på Montreux Jazz Festival i 1970. Han vart med i Canterbury scene-progrockbandet Soft Machine i 1972 og spelte med dei til dei gav seg i 1984.
I november 1973 spelte Jenkins på konsertframføringa av Mike Oldfield sin Tubular Bells for BBC.[1]
Jenkins har laga mykje musikk for reklame og har to gonger vunne prisar på dette området. Som komponist kom gjennombrotet hans med prosjektet Adiemus. Jenkins har vore dirigent for Adiemus i Japan, Tyskland, Spania, Finland, Nederland og Belgia og i Royal Albert Hall og Battersea Power Station i London. Adiemus: Songs of Sanctuary (1995) toppa den klassiske albumlista i Storbritannia.
Prisar og utmerkingar |
Jenkins er utnemnd til Doctor of Music ved University of Wales. Han har nemningane fellow og associate ved Royal Academy of Music, der eit rom er kalla opp etter han. Han er også fellow ved Cardiff University (2005),[2]Royal Welsh College of Music & Drama, Trinity College Carmarthen og Swansea Metropolitan University.
Han blei gjeven eit æresdoktorat i musikk ved Universitetet i Leicester, ein Chancellor's Medal ved Universitet i Glamorgan og æresdoktorat som vitjande professor ved Thames Valley University, London College of Music og ATriUM i Cardiff.
Karl Jenkins blei tildelt ein OBE i Den britiske imperieordenen i 2005 og ein CBE i 2010.[3][4] I 2015 blei han utnemnd til Knight Bachelor, noko som gjer at han kan bruka «sir» før namnet sitt.[5]
Kjelder |
Denne artikkelen bygger på «Karl Jenkins» frå Wikipedia på engelsk, den 8. mars 2011.
Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:
↑ «Mike Oldfield (with Mick Taylor, Steve Hillage and members of Henry Cow, Gong and Soft Machine) - Tubular Bells (Live BBC Video 1973)». MOG. Henta 9. mars 2011.
↑ «Cardiff University: Alumni». Henta 16 March 2016.
↑ London Gazette (59446), 12 June 2010 Den ukjende parameteren|supp=vart ignorert (hjelp); Den ukjende parameteren|startpage=vart ignorert (hjelp)
↑ «Special Reports». Channel 4 News.
↑ Metro, 13 June 2015. Retrieved 26 June 2015
Bakgrunnsstoff |
- Offisiell nettstad
- Biografi på Calyx (Canterbury music website)
- Karl Jenkins på MySpace
Karl Jenkis sin musikk i reklamar på ADmusicDB.com
Soft Machine | |
|---|---|
Kevin Ayers · Elton Dean · Hugh Hopper · Mike Ratledge · Robert Wyatt Daevid Allen · Roy Babbington · John Etheridge · Karl Jenkins · John Marshall Marc Charig · Nick Evans · Jimmy Hastings · Allan Holdsworth · Phil Howard Ric Sanders · Alan Skidmore · Andy Summers · Alan Wakeman | |
| Studioalbum | The Soft Machine (1968) • Volume Two (1969) • Third (1970) • Fourth (1971) • Fifth (1972) • Six (1973) • Seven (1973) • Bundles (1975) • Softs (1976) • Land of Cockayne (1981) |
| Konsertalbum | Alive & Well: Recorded in Paris (1978) • Live at the Proms 1970 (1988) • BBC Radio 1967-1971 (2003) • BBC Radio 1971-1974 (2003) • Soft Machine and Heavy Friends (2005) • Softstage (2005) |
| Tilknytte artiklar | Canterbury scene • Jazz-fusion • The Wilde Flowers · Progressiv rock |
|
