Hebron Innhaldsliste Etymologi | Historie | Israelsk styre | Delinga av Hebron | Demografi |...


Hebron guvernementHebronBronsealderstader i Dei palestinske territoriaKanaanittiske byarByar på VestbreiddaHeilage byarHistoriske jødiske samfunnByar i Det gamle testamentetByar i Toraen


arabiskhebraisktyrkiskgammalgreskpalestinskVestbreiddaJerusalemJudeafjellaVestbreiddaDei palestinske territoriaGazaOtnielpatriarkanematriarkanejødedomenJerusalemAbrahamVestbreiddabruttonasjonalproduktetkeramikkverkstaderglasblåsarfabrikkarbasararHebron universitetPalestina polytekniske universitetad-DhahiriyaDuraYattaHebron guvernementsemittiskehebraiskamorittiskbronsealderenmålTell er-ReumeidahkanaanittiskAbrahamhetittaneGathshuwardataindoeuropeiskAbdi-KhebaAnakNefilimFørste MosebokKirjath-arbaPatriarkgrottahetittaneamorittabrahamske tradisjonanekenittiskTel RumeidaElonei MamreJosvaJudaKalebKohathSheshaiAhimanTalmaikong Davidkonge av IsraelAbsalomJuda-stammaDet første tempeletedomittarBabylonmakkabearaneJudas Makkabeushashmoneiske maktaden første jødisk-romerske krigenIdumeanHerodes den storePatriarkgrottaden første krigen mot romaraneSimon Bar GioraSicariiVespasianCerealisJosefusSimon bar KokhbaTerebinthAustromarriketJustinian IsassanideShahrbarazKhosrau IIsassanidehærenPalestina PrimaOmar ibn al-KhattabRashidun-kalifatetDamaskusbeduinarNegevDaudehavetTyrvenetianskeal-MuqaddasiEgyptwaqfTamim-al DariAmirenKhurasandirhamGenizaKalifatetkrossfararenGodfrey de BouillonfrankiskegarnisonmoskéesynagogaBaldwin I av JerusalemBaldwin II av JerusalemAli of HeratIbn at AthirIbn al-QalanisiDamaskusMaimonidesFilip av MillyTransjordan lenKerakSebastiaJohannes døyparenBenjamin frå TudelaSaladinkurdiskosmanskeRichard LøvehjartaRichard av CornwallTempelriddaraneJohanittarordenenkharesmianararmamelukksultanenBaibarsminaretarajjubideArtasNa'ibenGazaJawli-moskeenNachmanidesIshtori HaParchiDen gamle jødiske gravplassenIbn Qayyim Al-JawziyyaIbn TaymiyyahmamelukkQa'it BayMedinaHaramDet osmanske riketSelim Iden spanske inkvisisjonensefardiske jødarkabbalistararabararopprørIbrahim Pasha av Egyptvart minst fem drepneKıbrıslı Mehmed Emin PashaBayt JibrinIstanbulHebronglasverdsutstillinga i 1873 i WienHebron-massakren i 1929den arabisk-israelske krigen i 1948Glubb Pashaden arabiske legionenvåpenkvilajordansk militærkontrollseksdagarskrigenVestbreiddaOsloavtalenHebronavtalenDen palestinske sjølvstyresmakta




Koordinatar: 31°32′00″N 35°05′42″E





















































Hebron

חֶבְרוֹן, الخليل, Al-Khalīl, Al-Ḫalīl
kommune

Hebron172.JPG

Sentrum av Hebron






Våpenskjold



Kallenamn: Patriarkbyen

Land
Flag of Palestine.svg Dei palestinske territoria
Guvernement
Hebron guvernement

Koordinatar
31°32′00″N 35°05′42″E

Areal
 74,102 km² [1]

Folketal
 250 000 (2007) [2]
Folketettleik
3 374 / km²


Bystatus
1997
Borgarmeister
 Daoud Zatari




Palestine location map wide.png

Locator Red.svg




Wikimedia Commons: Hebron

Nettstad: www.hebron-city.ps


Hebron (arabisk الخليل, al-Khalīl; hebraisk חֶבְרוֹן, Ḥevron; tyrkisk Halilürrahman, gammalgresk Hebrṓn, Χεβρών) er ein palestinsk[3][4][5][6] by sør på Vestbreidda, 30 km sør for Jerusalem. Han ligg i Judeafjella, 930 meter over havet. Han er den største byen på Vestbreidda, og den nest største i Dei palestinske territoria etter Gaza, med kring 250 000 innbyggjarar,[2][7] og mellom 500 og 850 jødiske busetjarar i Otniel og i gamlebyen.[8][9][10][11][12] Byen er delt inn i to område: H1, kontrollert av Den palestinske sjølvstyresmakta og H2, kring 20 % av byen, som er administrert av Israel.[13] Byen er mest kjend for dei tradisjonelle gravplassane til dei bibelske patriarkane og matriarkane og er derfor rekna som den nest mest heilage byen i jødedomen etter Jerusalem.[14] Byen er òg høgt verdsett av muslimar fordi han er knytt til Abraham[15] og var tradisjonelt ein av dei «fire heilage byane i islam.»[16][17][18][19]


Hebron er eit travelt handelssenter på Vestbreidda, og står for kring ein tredjedel av bruttonasjonalproduktet i området, hovudsakleg på grunn av sal av marmor frå steinbrot.[20] Han er lokalt kjend for druer, fiken, kalkstein, keramikkverkstader og glasblåsarfabrikkar, og her ligg ein stor meieriprodusent, al-Junaidi. Gamlebyen i Hebron er prega av smale, svingete gater, steinhus med flate tak og gamle basarar. Hebron universitet og Palestina polytekniske universitet ligg i byen,[21][22] som elles ikkje har kinosalar eller andre stader for underhaldning.[13]
Hebron flyt over i byane ad-Dhahiriya, Dura og Yatta som ligg i området rundt.


Hebron er òg det administrative setet i Hebron guvernement, som er det største palestinske guvernementet med 600 364 innbyggjarar (2010).[23]




Innhaldsliste






  • 1 Etymologi


  • 2 Historie


    • 2.1 Kanaanittisk tid


    • 2.2 Israelittisk tid


    • 2.3 Antikken


    • 2.4 Islams tid


    • 2.5 Krossfararane


    • 2.6 Ajjubidane og mamelukkane


    • 2.7 Tidleg osmansk styre


    • 2.8 Seinare osmansk styre


    • 2.9 Britisk styre


    • 2.10 Jordansk styre




  • 3 Israelsk styre


  • 4 Delinga av Hebron


  • 5 Demografi


  • 6 Kjelder


  • 7 Bakgrunnsstoff





Etymologi |


Namnet «Hebron» er spora attende til to semittiske røter, som går saman i forma ḥbr, og som går att i hebraisk og amorittisk og syner til ei rekkje tydingar som «kollega», «samla» eller «ven». Den opphavlege tydinga av Hebron kan ha vore allianse.[24]


Det arabiske omgrepet kjem frå eit tilnamn for Abraham i Koranen, Khalil al-Rahman (arabisk إبراهيم خليل الرحمن) «Elska av den Nådige» eller «Guds ven».[25][26] Det arabiske Al-Khalil er dermed ei omsetjing av det gamle hebraiske namnet Ḥebron, som vert tolka som ḥaber (ven).[27]



Historie |



Kanaanittisk tid |





Patriarkgrotta


Arkeologiske utgravingar har avdekt kraftige forsvarsverk datert til tidleg i bronsealderen. Desse dekkjer 24-30 mål kring Tell er-Reumeidah. Byen blømde på 1600- og 1700-talet fvt. før han vart øydelagd i ein brann. Han vart busett på ny seint i mellombronsealderen.[28][29] Hebron var opphavleg ein kanaanittisk kongeleg by.[30] I samband med soga om Abraham er byen knytt til hetittane. Ein har gissa på at Hebron kan ha vore hovudstaden i Gath shuwardata, ein indoeuropeisk samtidig til regenten i Jerusalem, Abdi-Kheba,[31] sjølv om Hebronfjella nesten var utan busetjingar seint i bronsealderen.[32] I soga om den seinare hebraiske erobringa, var Hebron eit av to senter som kaananittane kontrollerte og vart styrt av dei tre sønene til Anak (benê/yelîdê hā'ănaq),[33] etterkomarar etter Nefilim[34]Første Mosebok nemner at han tidlegare vart kalla Kirjath-arba, eller «byen av dei fire», som kan ha vore ein referanse til fire par som låg gravlagd her, eller fire stammer, eller fire kvarter,[35] fire åsar,[36] eller ei samband av fire familiar.[37]


Historia om då Abraham kjøpte Patriarkgrotta frå hetittane er opphavet til at jødane vart knytt til området[38] sidan det uttrykte den første «faste eigedomen» i Israel lenge før det vart erobra under Josva.[39] At Abraham slo seg ned her er skildra som den første pakta hans, ein allianse med to lokale amoritt-klanar som vart hans ba’alei brit eller meistrar av pakta.[40] Dei abrahamske tradisjonane tilknytte Herbon er nomadiske, og kan òg vise til eit kenittisk element, sidan dei nomadiske kenittane er sagt å ha okkupert byen i lange tider,[41] og at Heber er namnet på ein kenittisk klan.[42]



Israelittisk tid |




Utgravingar på Tel Rumeida.


Hebron i Bibelen låg på staden som i dag vert kalla Tel Rumeida, medan det rituelle senteret låg i Elonei Mamre.[43] Det er sagt at han vart erobra frå kanaanittane av anten Josva, som skal ha utsletta dei tidlegare innbyggjarane, «han lét ingen overlevande vera att. Alt levande slo han med bann, slik Herren, Israels Gud, hadde sagt han føre», [44] eller Juda eller Kaleb.[45] Sjølve bye og områder rundt, er då sagt å ha blitt gjeve til [levittane]] frå Kohath-klanen, medan markene i byen, i tillegg til dei kringliggande landsbyane, vart gjevne til Kaleb,[46][47] som dreiv bort dei tre kjempene Sheshai, Ahiman og Talmai, som styrte byen. Seinare fortel Bibelen at kong David regjerte frå Hebron i kring sju år. Det var her dei eldre i Israel kom til han for å gjere ei pakt føre Elohim og salva han som konge av Israel.[48] Det var igjen i Hebron at Absalom erklærte seg sjølv konge og så starta opprør mot faren sin David.[49] Det vart ein av dei viktigaste byane til Juda-stamma og var ein av dei seks tradisjonelle «tilfluktsbyane».[50]


Hebron heldt fram å vere eit viktig, lokalt økonomisk senter, og låg strategisk til langs handelsrutene i området, men han vart verande administrativt og politisk under Jerusalem.[51]



Antikken |





Samson fjernar portar frå Gaza (venstre) go hentar dei til Hebronfjellet (høgre). Strassburg (1160–1170), Landesmuseum Württemberg i Stuttgart


Etter øydelegginga av Det første tempelet, vart dei fleste jødiske innbyggjarane i Hebron sende i eksil, og i følgje det tradisjonelle synet,[52] tok edomittar over kring 587 fvt. Somme jødar verkar å ha kome attende dit etter eksiltida i Babylon.[53] Under makkabearane vart Hebron plyndra av Judas Makkabeus i 167 fvt.[54][55] Byen verkar å ha stått i mot den hashmoneiske makta i lang tid, og så seint som den første jødisk-romerske krigen vart han framleis rekna som Idumean.[56]Herodes den store bygde muren som framleis står kring Patriarkgrotta. Under den første krigen mot romarane, vart Hebron erobra og plyndra av Simon Bar Giora, ein Sicarii-leiar, utan at det vart ytt blod. Den «vesle byen» vart seinare lagt aude av offisieren til Vespasian, Cerealis.[57]Josefus skreiv at han «drap alle han fann der, unge og gamle, og brende ned heile byen.» Etter nederlaget til Simon bar Kokhba i 135 evt., vart mange jødiske fangar selde som slavar på slavemarknaden Terebinth i Hebron.[58][59]


Byen vart ein del av Austromarriket i provinsen Palaestina Prima og Det austlege bispedømet. Den bysantinske keisaren Justinian I reiste ei kristen kyrkje over Patriarkgrotta på 500-talet evt., som seinare vart øydelagd av sassanide-generalen Shahrbaraz i 614 då hæren til Khosrau II kringsette og tok Jerusalem.[60] Jødane fekk ikkje lov tilå bu i Hebron under bysantinarane.[14] Sjølve heilagdomen vart spart av persarane, med omsyn til dei mange jødane som deltok i sassanidehæren.[61]



Islams tid |



Hebron var ein av dei siste byane i Palestina Prima som fall til den islamske invasjonen på 600-talet, noko som kan vere årsaka til at Hebron ikkj er nemnt i nokre av segnene om den arabiske erobringa.[62] Etter byen fall, skal erobraren av Jerusalem, kalif Omar ibn al-Khattab ha gjeve jødane løyve til å reise ei lita synagoge innafor muren Herodes reiste.[63] Då Rashidun-kalifatet styret tok over Hebron i 638, omgjorde dei den bysantinske kyrkja over grava til Abraham til ein moské.[14] Det vart ein viktig stasjon for karavaner langs handelsruta frå Egypt, og var òg ein stoppestad for pilegrimar på veg frå Damaskus.[64] Handelen auka kraftig, særleg med beduinar i Negev (al-Naqab) og folkesetnaden aust for Daudehavet (Baḥr Lūṭ). I følgje Anton Kisa, grunnla jødar frå Hebron (og Tyr) den venetianske glasindustrien på 800-talet.[65] Islam såg ikkje på byen som viktig før på 900-talet, og var nesten ikkje nemnt i muslimsk litteratur frå den tida.[66] Geografen al-Muqaddasi skildra i 985 byen som følgjer:


'Habra (Hebron) er landsbyen Abraham al-Khalil (Guds ven)...Her ligg ei mektig festning...med enorme firkanta steinar. I midten står ein kuppel av stein, bygd i islamsk tid, over gravminnet til Abraham. Grava til Isak ligg framom, i hovudbygningen til moskeen, grava til Jakob bakom, og vendt mot desse profetene ligg konene deira. Bygningen er omgjort til ein moské og kring moskeen er kvilehus for pilegrimar. Ein liten vasskanal er bygd for dei. På landsbygda kring byen ligg landsbyar i kvar retning, med druer og eple kalla Jabal Nahra. Mykje av frukta vert tørka og sendt til Egypt.
I Hebron er det offentlege gjestgjevariet alltid open, med ein kokk, ein bakar og tenarar. Desse gjev rettar med linser og oliven til kvar ein fattig person som kjem hit, og til dei rike òg, om dei ønskjer å delta. Dei fleste omtalar dette som eit framhald av gjestgjevariet til Abraham, men det er i røynda ein waqf for Tamim-al Dari (ein følgjesvein til profeten Muhammed) og andre.... Amiren av Khurasan...har gjeve tusen dirham kvart år til dette føremålet, al-Shar al-Adil har gjeve ein stor sum. Eg kjenner ikkje til noko hus som er så gjestfritt og glimrande som dette.»[67]


Geniza-dokument frå denne tida refererer berre til «patriarkgravene» og avslører at det var eit organisert jødisk samfunn i Hebron som hadde ei synagoge nær gava, og at han var busett av jødiske pilegrimar og handelsfolk.[68]



Krossfararane |


Kalifatet i området varte til 1099, då den kristne krossfararen Godfrey de Bouillon tok Hebron og kalla han «Castellion St. Abraham».[69] Han vart ein hovudstad for det sørlege distriktet i krossfararkongedømet[70] og gjeven til biskopen Gerard av Avesnes, som eit len.[71] Den frankiske garnison i byen var utrygg, 'ikkje meir enn ei øy i eit muslimsk hav'.[72] Krossfararane omgjorde moskée og synagoga til ei kyrkje. I 1106 kom eit egyptisk felttog inn i sørlege Juda og klarte nesten året etter å ta Hebron frå krossfararane under Baldwin I av Jerusalem, som personleg leia motåtaket for å så dei muslimske styrkane. I 1113, under regjeringstida til Baldwin II av Jerusalem, skal i følgje Ali of Herat (som skreiv dette i 1173), ein del av Abrahamgrotta ha falle saman, og «fleire frankarar hadde gått inn der». Og dei oppdaga «lekamane etter Abraham, Isak og Jakob», «likkleda dei hadde falle frå kvarandre, og kongen gav dei nye likklede og lukka staden på ny». Ibn at Athir skreiv noko liknande i 1119; «Dette året vart grava til Abraham og dei to sønene hans Isak og Jakob, opna. Mange folk såg patriarken. Lemma deira hadde ikkje blitt uroa og ved sidan av dei låg lampar av gull og sølv.»[73]Ibn al-Qalanisi, ein historikar og adelsmann frå Damaskus, skreiv på denne tida at oppdaginga av desse leivningane, som gav seg ut for å vere leivningane til Abraham, Isak og Jakob, førte til stor merksemd hos alle dei tre religiøse samfunna i den sørlege Levanten, både muslimane, jødane og dei kristne.[74][75] Mot slutten av krossfarartida, i 1166, vitja Maimonides Hebron og skreiv,


'Søndag 17. oktober drog eg frå Jerusalem til Hebron for å kysse grava til stamfedrene mine i grotta. På den dagen stod eg i grotta og lovpriste Gud for alt'.[76]


Det kongelege området Hebron vart gjeve til Filip av Milly i 1161 og vart ein del av Transjordan len. Det vart utpeikt ein biskop i Hebron i 1168 og den nye domkyrkja St. Abraham vart bygd i sørenden av Haram.[77] I 1167 vart Hebron bispedøme oppretta i lag med bispedøma i Kerak og Sebastia (grava til Johannes døyparen).[78]



I 1170 vitja Benjamin frå Tudela byen, som han kalla St. Abram de Bron. Han skreiv:


Her er ei stor kyrkje kalla St. Abram, og dette var ein jødisk, heilag stad under mohammedanar-styret, men heidningane har reist seks graver her, og kalla dei høvesvis gravene til Abraham og Sara, Isak og Rebekka, Jakob og Lea. Vaktarane fortel pilegrimane at dette er gravene til patriarkane, og pilegrimane gjev dei så pengar for denne informasjonen. Om det derimot kjem ein jøde, og gjev ei spesiell gåve, opnar vaktaren grotta for han, og han kan så gå ned mange trappetrinn, med eit lys i handa. Han kjem så til ei grotte, der det ikkje er noko, så ei grotte til bakom, som òg er tom, før han kjem til den tredje grotta der dei seks gravene ligg. [79]



Ajjubidane og mamelukkane |


Den kurdiske muslimen Saladin tok attende Hebron i 1187 – igjen med støtte frå jødane, i byte mot at dei skulle få lov å vende attende til byen og byggje ei synagoge der.[80] Namnet på byen vart endra attende til Al-Khalil. Det var framleis eit kurdisk kvarter i byen under den første tida av det osmanske styret.[81]Richard Løvehjarta tok attende byen kort tid etter. Richard av Cornwall, som vart henta frå England for å stoppe den farlege feiden mellom Tempelriddarane og Johanittarordenen, klarte å innføre fred i området. Men kort tid etter han forsvann, braut feiden ut att og i 1241 sette Tempelriddarane i gang eit raid mot Hebron, som no var muslimsk, og braut avtalane som var oppretta.[82]


I 1244 øydela kharesmianarar byen, men let heilagdomen stå urørt.[61] I 1260, etter mamelukk-sultanen Baibars slo den mongolske hæren, vart det bygd minaretar ved heilagdomen. Seks år seinare, då Baibars var på pilegrimsreise til Hebron, kunngjorde han eit forbod mot at jødar og kristne kunne få kome inn i heilagdomen,[83] og miljøet vart mindre tolerant for jødar og kristne enn det hadde vore under det tidlegare ajjubide-styret. Forbodet vart ikkje handheva særleg strengt før på misten av 1300-talet, og frå 1490 fekk ikkje ein gong muslimar løyve til å kome inn i dei underjordiske grottene.[84]


Mølla i Artas vart bygd i 1307 og inntektene frå denne gjekk til hospitalet i Hebron.[85] Mellom 1318–20 gav Na'iben i Gaza og mykje av det indre av Palestina, ordreom å byggje Jawli-moskeen for at fleire skulle få plass til å be.[86]


Hebron vart vitja av viktige rabbiar dei neste to hundreåra, mellom anna Nachmanides (1270) og Ishtori HaParchi (1322) som merka seg Den gamle jødiske gravplassen der. Sunni-imamen Ibn Qayyim Al-Jawziyya (1292–1350) vart straffa av dei religiøse styresmaktene i Damaskus for å ikkje ville rekne Hebron som ein muslimsk pilegrimsstad, eit syn som òg læraren hans Ibn Taymiyyah hadde.[87]


På 1400-talet innførte mamelukk-sultanen Qa'it Bay den gamle tradisjonen i Hebron med «gjestebordet til Abraham», og nytta òg denne modellen for sin eigen madrasa i Medina.[88] Dette vart ei omfattande veldedig verksemd nær Haram, og kvar dag vart det delt ut 1 200 brød til reisande av alle trusretningar.[89]



Tidleg osmansk styre |




Hebron i 1839, etter ei teikning av David Roberts.


Samstundes som Det osmanske riket vart utvida sørover langs Middelhavskysten under sultan Selim I føregjekk den spanske inkvisisjonen i Spania, der mange sefardiske jødar vart drivne ut av landet og kom til dei osmanske provinsane. Fleire viktige sefardiske kabbalistar slo seg ned i Hebron.[90][91] Over dei neste to hundreåra, var det ei stor tilflytting av beduinske stammer frå Den arabiske halvøya til Palestina. Mange slo seg ned i tre separate landsbyar i Wādī al Khalīl, og etterkomarane deira utgjer ein stor majoritet i Hebron.[92]



I osmansk tid vart dei forfalne patriarkgravene restaurerte.[93] Ali Bey, ein av få utlendingar som fekk lov å kome inn, skreiv i 1807,


'alle gravene til patriarkane er dekte med rike teppe av grøn silke, flott brodert med gull, medan dei over konene er raude og like flott brodert. Det var sultanane i Konstantinopel som skaffa desse teppa, som vert fornya frå tid til annan. Ali Bey talde ni stykk oppå kvarandre, over grava til Abraham.'[94]


Hebron vart òg kjend gjennom arabarverda for glassproduksjonen sin, der beduinsk handel førte med seg mineral frå Daudehavet.[95]




Nord-Hebron midt på 1800-talet (1850-åra)


Eit arabararopprør braut ut mellom bøndene i april 1834 då Ibrahim Pasha av Egypt annonserte at han ville rekruttere soldatar frå den lokale, muslimske folkesetnaden.[96] Hebron, leia av naziren Abd ar-Rahman Amr, nekta å gje soldatar til hæren og egyptarane svara med å knuse ned opprøret. Byen vart angripen og då forsvarsverka fall den 4. august vart han plyndra av hæren til Ibrahim Pasha.[97][98][99] Det er estimert at 500 muslimar frå Hebron vart drepen i angrepet og kring 750 vart teken inn i hæren. 120 ungdommar vart bortførte og utnytta av offiserar i den egyptiske hæren. Dei fleste muslimane klarte å flykte til fjella. Mange jødar flykta til Jerusalem, men under plyndringa av yen vart minst fem drepne.[100]
I 1838 var folketalet estimert til 10 000.[98] Då styret til Ibrahim Pasha fall i 1841, tok den lokale klanleiaren Abd ar-Rahman Amr nok ein gong over makta som sjeik i Hebron. I 1846 sette den osmanske guvernøren i Jerusalem (serasker), Kıbrıslı Mehmed Emin Pasha i gang ein kamp for å roe ned dei opprørske sjeikane i Hebron-området, og gav soldatane sine løyve til å plyndre byen. Det gjekk rykte om at han i løyndom verna Abd ar-Rahman,[101] som vart deportert i lag med andre lokale leiarar (som Muslih al-'Azza of Bayt Jibrin), but he managed to return to the area in 1848.[102]



Seinare osmansk styre |





Hebronglas.


Frå 1874 vart Hebron-distriktet ein del av Jerusalem sanjak og vart styrt direkte frå Istanbul.[103]


Seint på 1800-talet gjekk det nedover med produksjonen av Hebronglas på grunn av konkurranse frå importert, europeisk glasvare, men Hebronglaset selde framleis, særleg til fattigare folk og reisande, jødiske kjøpmenn frå byen.[104] Under verdsutstillinga i 1873 i Wien vart Hebron representert med glasornament.[105]



Britisk styre |


Britane okkuperte Hebron den 8. desember 1917. I 1922 var folketalet 17 000.[106]




Patriarkgrotta vart framleis verande offisielt lukka for ikkje-muslimar.[107]


Under Hebron-massakren i 1929, tok arabiske opprørarar livet av 64 til 67 jødiske menn, kvinner og barn,[108][109] og skadde 60, medan jødiske hus og synagogar vart plyndra. 435 jødar søkte tilflukt og vart redda av arabiske naboar, som skjulte dei.[110]



Jordansk styre |


I byrjinga av den arabisk-israelske krigen i 1948 tok Egypt kontroll over Hebron. Mellom mai og oktober, kjempa Egypt og Jordan om å få kontroll over Hebron og området rundt. Begge landa utpeikte militære guvernørar i Hebron. Egyptarane klartre å overtale den pro-jordanske borgarmeisteren til å støtte deira styre, i det minste på overflata. Men dei fekk dei lokale innbyggjarane mot seg då dei innførte skattar. Landsbybuarane kring Hebron gjorde motstand og det braut ut småkampar, der somme vart drepne.[111] Seint i 1948 hadde delar av dei egyptiske styrkane frå Betlehem til Hebron blitt avskoren frå forsyningslinjene sine og Glubb Pasha sendte 350 soldatar frå den arabiske legionen og ei eining med væpna køyretøy til Hebron som forsterkingar. Då våpenkvila vart signert, fall byen til jordansk militærkontroll. Våpenkvileavtalen mellom Israel og Jordan let opphavleg alle jødiske pilegrimar om å få vitje Hebron, men då Israel ikkje tillet det same på si side, skjedde ikkje dette.[112]



Israelsk styre |




Denne tidlegare jødiske klinikken, bygd i 1893, i sentrum av Hebron er i dag ein del av eit israelsk nabolag.


Etter seksdagarskrigen i juni 1967, okkuperte Israel Hebron i lag med resten av Vestbreidda.



Delinga av Hebron |




Eit nett i Gamlebyen hindrar at israelske busetjarar kastar søppel inn i det palestinske området.[113]


Etter Osloavtalen og sidan Hebronavtalen, vart palestinsk byar styrte av Den palestinske sjølvstyresmakta, med unntak av Hebron,[4] som vart delt i to sektorar: H1 vart kontrollert av Den palestinske sjølvstyresmakta og H2 kontroller av Israel.[114][115] Kring 120 000 palestinarar bur i H1, medan rundt 30 000 palestinarar og kring 700 israelarar er under israelsk militærkontroll i H2. I 2009 budde i alt 86 jødiske familiar i Hebron.[116]



Demografi |


I 1820 var det kring 1 000 jødar i Hebron,[117] I 1838 hadde Hebron kring 1 500 skattbare, muslimske hushaldningar, i tillegg til 41 jødiske skattebetalarar. Skattebetalarar var dei mannlege overhovuda av hushaldiningar som eigde ein liten butikk eller eit stykke land. 200 jødar og ein kristen hushaldning var under 'europeisk vern'. Den samla folkesetnaden var estimert til 10 000.[98] I 1842 var det estimert til kring 400 arabarar og 120 jødiske familiar i Hebron.[118]



















































































































































































































År
 Muslimar
 Kristne
 Jødar
 Totalt
 Merknad
1538
 749 h
 7 h
 20 h
 776 h
 (h = hushaldningar) Kjelde: Cohen & Lewis
1774

300
Kjelde: Azulai.[119]
1817

500
Kjelde: Israelelsk utanriksdepartement.[120]
1820

1 000
Kjelde: William Turner.[117]
1824

60 h
(40 h sefardiske, 20 h askenasiske) Kjelde: The Missionary Herald.[121]
1832
 400 h
100 h
 500 h
 (h = hushaldningar) Kjelde: Augustin Calmet, Charles Taylor, Edward Robinson[122]
1837

423
Montefiore
1838

700
Kjelde: det israelske utanriksdepartementet.[120]
1839
 1295 f
 1 f
 241
(f = familiar) Kjelde: David Roberts[123][124]
1840

700-800
Kjelde: James A. Huie.[125]
1851

400
Kjelde: Clorinda Minor.[126]
1866

497
Montefiore census
1881

800
 5 000
 Kjelde: The Friend.[127]
1890

1 490
Kjelde: Jewish Encyclopedia
1895

1 400

The encyclopedia of Hasidism
1906

1 100
 14 000
 (690 sefardiske, 410 askenasiske) Kjelde: Jewish Encyclopedia
1922
 16 074
 73
 430
 16 577
 Det britiske mandatet
1922

1 500
 17 000
 Kjelde: First Encyclopaedia of Islam.[106]
1929

700
Kjelde: det israelske utanriksdepartementet.[120]
1930

0
Kjelde:det israelske utanriksdepartementet.[120]
1931
 17 277
 109
 134
 17 532
 Kjelde: Det britiske mandatet[128]
1944
 24 400
 150
 0
 24 560
 Estimate [129]
1967
 38 203
 106
38 309
 Folketeljing
1997
 n/a
 n/a
 530[120]
 119 093
 Folketeljing 1997[130]
2007
 n/a
 n/a
 500 [131]
 163 146
 Folketeljing 2007[132]


Kjelder |





  • Denne artikkelen bygger på «Hebron» frå Wikipedia på engelsk, den 27. september 2015.
    • Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:



  • Albright, William F. (2000) [1975]. «The Amarna Letters from Palestine». I Eiddon, Iorwerth; Edwards, Stephen; Gadd, C. J. Cambridge Ancient History: The Middle East and Aegean Region c. 1380–1000 fvt. 2 (3 utg.). Cambridge University Press. s. 98–116. ISBN 978-0-521-08691-2. Henta oktober 29, 2012. 


  • Al-Muqaddasi (2001). Collins, B. A., red. The Best Divisions for Knowledge of the Regions. Ahasan al-Taqasim Fi Ma'rifat al-Aqalim. Reading: Garnet Publishing. ISBN 978-1-85964-136-1. Henta 27. september 2015. 


  • Adler, Alkon (1994) [1930]. Jewish Travellers. Asian Educational Services. ISBN 978-8-120-60952-5. Henta 29. oktober 2012. 



  • Alter, Robert (1996). Genesis: : Translation and Commentary. W. W. Norton. s. 886–888. ISBN 978-0-393-03981-8. Henta 27. september 2015. 



  • Aksan, Virginia H.; Goffman, Daniel (2007). The early modern Ottomans: remapping the Empire. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-81764-6. Henta 17. september 2015. 


  • Auerbach, Jerold S. (2009). Hebron Jews: Memory and Conflict in the Land of Israel. Rowman & Littlefield. ISBN 978-0-742-56617-0. 


  • Alimi, Eitan (2013). Israeli Politics and the First Palestinian Intifada: Political Opportunities, Framing Processes and Contentious Politics. Routledge. ISBN 978-1-134-17182-8. Henta 27. september 2015. 



  • «Hebron». Palestine and Syria. Leipsig: Karl Baedeker. 1876. 



  • Barnai, Jacob (1992). Goldblum, Naomi, red. The Jews in Palestine in the Eighteenth Century: Under the Patronage of the Istanbul Committee of Officials for Palestine. University of Alabama Press. ISBN 978-0-817-30572-7. Henta 27. september 2015. 


  • Bauman, Mark K. (1994). Harry H. Epstein and the Rabbinate as Conduit for Change. New York & London: Fairleigh Dickinson University Press. ISBN 978-0-8386-3541-4. Henta 27. september 2015. 


  • Beilin, Yossi (2004). The Path to Geneva: The Quest for a Permanent Agreement, 1996-2004. Akashic Books. ISBN 9780971920637. Henta 27. september 2015. 


  • Benjamin (of Tudela) (1907). Adler,, Marcus Nathan, red. The itinerary of Benjamin of Tudela: critical text, translation and commentary. Oxford: Henry Frowde. 


  • Boas, Adrian J. (1999). Crusaders archeology: the material culture of the Latin East. Routledge. ISBN 978-0-415-17361-2. Henta 27. september 2015. 



  • Bonar, Horatius (1858). The Land of Promise: Notes of a Spring-journey from Beersheba to Sidon. James Nisbet & Co. Henta 27. september 2015. 


  • Bouckaert, Peter (2001). Bencomo, Clarissa, red. Center of the Storm: A Case Study of Human Rights Abuses in Hebron District. Human Rights Watch. ISBN 978-1-56432-260-9. Henta 27. september 2015. 


  • Bovard, James (2004) [2003]. Terrorism and Tyranny: Trampling Freedom, Justice, and Peace to Rid the World of Evil. Palgrave Macmillan. ISBN 978-1-403-96682-7. Henta 31. juli 2012. 



  • Bratcher, Robert G; Newman, Barclay Moon (1983). A Translator's Handbook on the Josvas bok. United Bibelen Societies. ISBN 978-0-8267-0105-3. Henta 24. juli 2011. 


  • Brill, E. J. (1993). E. J. Brill's First Encyclopaedia of Islam, 1913–1936, Volume 4. BRILL. ISBN 9004097961. 


  • «Hebron, Area H-2: Settlements Cause Mass Departure of Palestinians» (PDF). B'Tselem. August 2003. Henta 27. september 2015. 



  • Büssow, Johann (2011). Hamidian Palestine: Politics and Society in the District of Jerusalem 1872-1908. Brill. Henta 27. oktober 2012. 


  • Campbell, Deborah (2004). This Heated Place: Encounters in the Promised Land. Douglas & McIntyre. ISBN 978-1-55054-967-6. Henta 27. september 2015. 


  • Campos, Michelle (2007). «Remembering Jewish-Arab Contact and Conflict». I Sufian,, Sandra Marlene; LeVine, Mark. Reapproaching borders: new perspectives on the study of Israel-Palestina. Rowman & Littlefield. s. 41–66. ISBN 978-0-7425-4639-4. Henta 27. september 2015. 


  • Carter, Charles E. (1999). The Emergence of Yehud i Persian Period: A Social and Demographic Study. Journal for the study of the Old Testament: Supplement series 294. New York & London: Continuum International Publishing Group. ISBN 978-1-84127-012-8. Henta 27. september 2015. 


  • Cazelles, Henri (1981). «Chābhar». I Botterweck, G. Johannes; Ringgren, Helmer; Fabry, Heinz-Josef. Theological dictionary of the Gamletestamentet 4. Wm. B. Eerdmans Publishing. s. 193–197. ISBN 978-0-8028-2328-1. Henta 27. september 2015. 


  • Churchill, Randolph (1967). The Six Day War. Ritana Books. ISBN 978-81-85250-14-4. Henta 27. september 2015. 


  • Cohen, Esther Rosalind (1985). Human rights in the Israeli occupied territorium, 1967–1982. Manchester University Press. ISBN 978-0-7190-1726-1. Henta 27. september 2015. 


  • Cohen, Hillel (2009) [2008]. Watzman, Haim, red. Army of Shadows: Palestinian Collaboration with Zionism, 1917–1948. University of California Press. ISBN 978-1-55054-967-6. Henta 27. september 2015. 


  • Conder, Josiah (1830). The Modern Traveller: A Description, Geographical, Historical, and Topographical, of the Various Countries of the Globe 1. J. Duncan. Henta 27. september 2015. 


  • Cordesman, Anthony H. (2006). Arab-Israeli Military Forces in an Era of Asymmetric War. Greenwood Publishing Group. ISBN 978-0-275-99186-9. Henta 27. september 2015. 


  • Craveri, Marcello (1967). The Life of Jesus: An assessment through modern historical evidence. Pan Books. Henta 27. september 2015. 



  • David, Abraham (2010). To Come to the Land: Immigration and Settlement in 16th-Century Eretz-Israel. University of Alabama Press. ISBN 978-0-817-35643-9. Henta 10. november 2012. 


  • De Cesari, Chiara (2009). Cultural Heritage Beyond the "state": Palestinian Heritage Between Nationalism and Transnationalism. Stanford universitet Dept. of Anthropology. ProQuest. ISBN 978-0-549-98604-1. Henta 23. januar 2015. 


  • Duke, Robert R. (2010). The Social location of the Visions of Amram (4Q543-547). Studies in Biblical litterature 135. Peter Lang. ISBN 978-1-4331-0789-4. Henta 27. september 2015. 




  • Dumper, Michael (2003). «Hebron». I Dumper, Michael; Stanley, Bruce E. Cities of the Middle East and Nord-Afrika: a historical encyclopedia. ABC-CLIO. s. 164–67. ISBN 978-1-57607-919-5. Henta 27. september 2015. 


  • Efrat, Elisja (1984). Urbanization in Israel. Taylor & Francis. 


  • Elazar, Daniel E. (1998). Covenant and Polity in Biblical Israel: Biblical Foundations & Jewish Expressions. Transaction Publishers. ISBN 978-0-7658-0452-5. Henta 27. september 2015. 



  • Emmett, Chad F. (2000). «Sharing Sacred Space in the Holy Land». I Murphy, Alexander B.; Johnson, Douglas L.; Haarmann, Viola. Cultural encounters with the environment: enduring and evolving geographic themes. Rowman & Littlefield. s. 261–82. ISBN 978-0-7425-0106-5. Henta 26. mai 2011. 


  • «Hebron». Encyclopaedia Britannica (11th utg.). New York: Encyclopaedia Britannica. 1910. OCLC 14782424. 


  • Falah, Ghazi (1985). «Recent Colonization in Hebron». I Newman, David. The Impact of Gush Emunim: politics and settlement in the West Bank. London: Croom Helm. s. 245–61. ISBN 978-0-7099-1821-9. Henta 27. september 2015. 


  • Feige, Michael (2009). Settling i hearts: Jewish fundamentalism in occupied territories. Wayne State University Press. ISBN 978-0-8143-2750-0. Henta 27. september 2015. 


  • Finkelstein, Israel; Silberman, Neil Asher (2001). Covenant The Bible Unearthed: Archeology's New Vision of Ancient Israel and the Origin of Sacred Texts. Simon and Schuster. ISBN 978-0-7432-2338-6. Henta 27. september 2015. 


  • Finn, Israel (1868). Byeways in Palestine. London: James Nisbett. Henta 27. september 2015. 


  • Finn, Israel (1878). Stirring Times, or Records from Jerusalem Consular Chronicles of 1853–1856 2. Location: C.K. Paul & Co. Henta 27. september 2015. 


  • Flusfeder, Helena (24. januar 1997). «Hebron welcomes pull-out». Times Higher Education. Henta 27. september 2015. 



  • Flavius Josefus (1860) [1737]. Whiston, William, red. The complete works of Flavius Josefus. London: T. Nelson and sons, 1860. Henta 27. september 2015. 


  • Forbes, Robert James (1965) [1955]. Studies in Ancient Technology 2 (2 utg.). Brill. Henta 15. november 2012. 




  • Freedland, Jonathan (23. februar 2012). «An Exclusive Corner of Hebron». New York Review of Books. s. 21–23. Henta 31. juli 2012. 


  • Gil, Moshe (1997). Broido, Ethel, red. A history of Palestine, 634-1099. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-59984-9. Henta 27. september 2015. 




  • Gelvin, James L. (2007). The Israel–Palestina Conflict: One Hundred Years of War. University of California Press. ISBN 978-0-521-88835-6. Henta 27. september 2015. 


  • Glick, Leonard B. (1994). «Religion and Genocide». I Charney, Israel W. The Widening Circle of Genocide. Genocide: A Critical Bibliography 3. TRansaction Publishers/Institute on the Holocaust and Genocide. s. 43–74. ISBN 978-1-412-83965-5. Henta 20. januar 2010. 



  • Goldberg, Jeffrey (May 2004). «Among The Settlers». The New Yorker. Henta 27. september 2015. 


  • Gorenberg, Gershom (2006). The Accidental Empire: Israel and the Birth of the Settlements, 1967–1977. Times Books, Henry Holt and Co., 2007. ISBN 978-0-8050-8241-8. Henta 23. juli 2011. 


  • Gottwald, Norman K. (1999). The tribes of Yahweh: a sociology of the religion of liberated Israel, 1250–1050 BC. Continuum International Publishing. ISBN 978-1-84127-026-5. Henta 29. mars 2015. 


  • Graetz, Heinrich (1895). Löwy, Bella, red. The History of the Jews:Frå Chmielnicki Persecution of the jødar in Polen (1648 CE) to the Period of Emancipation in Central Europa (ca. 1870 CE). History of the Jews 5. Jewish Publication Society of America. Henta 29. mars 2015. 



  • Green, Toby (2007). Inquisition; The Reign of Fear. Macmillan Press. ISBN 978-1-4050-8873-2. Henta 23. juli 2011. 


  • Harel, Amos (17. november 2002). «The attack in Hebron was not a 'massacre'». Haaretz. Henta 2011-09-17. 


  • Hasasneh, Nabeel (15. mars 2005). «Hebron universitet». Digi-arts. Unesco Knowledge Portal. Henta 27. september 2015. 




  • Hezser, Catherine (2002). «The Social Status of Slaves in the Talmud Yerushalmi and in Graeco-Roman Society». I Schäfer, Peter. The Talmud Yerushalmi and Graece-Roman Culture. Texte und Studien zum antiken Judentum 3. Mohr Siebeck. s. 91–138. ISBN 978-0-567-02242-4. Henta 27. september 2015. 


  • Hiro, Dilip (1999). Sharing the Promised Land: a tale of Israeli and Palestinian Olive. Olive Branch Press. ISBN 978-1-566-56319-2. Henta 19 Novober 2012. 


  • Honigmann, Ernst (1993) [1927]. «Hebron». I Houtsma, Martijn Theodoor. E.J. Brill's first encyclopedia of Islam, 1913–1936 IV. BRILL. s. 886–888. ISBN 978-90-04-09790-2. Henta 27. september 2015. 



  • Halpern, Ben; Reinharz, Jehuda (2000). Zionism and the Creation of a New Society. University Press of New England. ISBN 978-1-58465-023-2. Henta 23. juli 2011. 


  • Hamilton, Victor P. (1995). The book of Genesis: kapittel 18–50. The New international commentary on the Old Testament 2. Wm. B. Eerdmans Publishing. ISBN 978-0-8028-2309-0. Henta 23. juli 2011. 


  • Hyamson, Albert Montefiore (1917). Palestine, the Rebirth of an Ancient People:. New York: A. A. Knopf. Henta 1. august 2011. 


  • Japhet, Sara (1993). I & II Chronicles: A Commentary. Westminster John Knox Press. ISBN 978-0-664-22641-1. Henta 27. september 2015. 



  • Jericke, Detlef (2003). Abraham in Mamre: Historische und exegetische Studien zur Region von Hebron und zu Genesis 11, 27 – 19, 38. BRILL. ISBN 978-90-04-12939-9. Henta 27. september 2015. 


  • Kamrava, Mehran (2010). The Modern Middle East: A Political History since the First World War (2 utg.). University of California Press. ISBN 978-0-520-94753-5. Henta 4. september 2015. 



  • Katz, Yaakov; Lazaroff, Tovah (April 14, 2007). «Hebron settlers try to buy more homes». The Jerusalem Post. Henta 27. september 2015. 



  • Kedar, Bejamin Z. (2000). The Changing Land: Between the Jordan and the Sea: Aerial Photographs from 1917 to the present. Wayne State University Press. ISBN 0814329152. 


  • Kellerman, Aharon (1993). Society and settlement: Jewish land of Israel in the 20th Century. Albany, New York: SUNY Press. ISBN 978-0-7914-1295-4. Henta 27. september 2015. 



  • Khalidi, Rashid (1998) [1998]. Palestinian Identity: The Construction of Modern National Consciousness. Columbia University Press. ISBN 978-0-231-10515-6. Henta 27. september 2015. 


  • Kimmerling, Baruch; Migdal, Joel S. (2003). The Palestinians: a history. Harvard University Press. ISBN 978-0-674-01129-8. Henta 27. september 2015. 


  • Kohler, C. (1896). «Un nouveau récit de l’invention des patriarkes Abraham, Isaac et Jacob à Hebron». Revue de l’Orient Latin (Paris) 4: 477. 


  • Kosover, Mordecai (1966). Arab elements in Palestinian Yiddish: the old askenasiskc Jewish community in Palestine, its history and its language. R. Mass. Henta 29. oktober 2012. 


  • Kraeling, E.G.H. (April 1925). «The Early Cult of Hebron and Judg. 16:1–3». The American Journal of Semitic Languages and Literatures 41 (3): 174–178. doi:10.1086/370066. 


  • Krämer, Gudrun (2011). A Palestine history: From Ottoman Conquest to the Founding of the State of Israel. Princeton University Press. ISBN 978-0-691-15007-9. Henta 22. februar 2012. 


  • Kraemer, Joel L (2001). «The Life of Moses Ben Maimon». I Fine, Lawrence. jødedom in Practice: Frå mellomalderen Through the Early Modern Period. Princeton University Press. s. 413–428. ISBN 978-0-691-05787-3. Henta 27. september 2015. 



  • Kretzmer, David (2002). The Occupation of Justice: The Supreme Court of Israel and the Occupied Territories. Albany, New York: SUNY Press. ISBN 978-0-7914-5338-4. Henta 27. september 2015. 


  • Kupferschmidt, Uri M. (1987). The Supreme Moslem Council: Islam Under the Palestine Mandate. BRILL. ISBN 978-9-004-07929-8. Henta 5. november 2012. 



  • Lamdan, Ruth (2000). A Separate People: Jewish Women in Palestine, Syria, and Egypt in the Sixteenth Century. Brill's Series in Jewish Studies 26. Brill. ISBN 978-9-004-11747-1. Henta 29. oktober 2012. 


  • Laurens, Henry (1999). La question de Palestina: 1799–1922, l'invention de la terre sainte. La question de Palestina 1. Paris: Fayard. ISBN 978-2-213-60349-0. Henta 27. september 2015. 


  • Le Strange, Guy (1890). Palestine Under the Moslems: A Description of Syria and the Holy Land from AD 650 to 1500. London: Alexander P. Watt. ISBN 978-1-143-27239-4. Henta 27. september 2015. 


  • Levi Della Vida, Giorgio (1993) [1927]. «Tamīm al-Dārī». I Houtsma, Martijn Theodoor; Arnold, Thomas Walker. E.J. Brill's first encyclopedia of Islam, 1913–1936 VIII. BRILL. s. 646–648. ISBN 978-90-04-09796-4. Henta 27. september 2015. 



  • Levin, Jerry (2005). West Bank Diary: Middle East Violence as Reported by a Former American Hostage. Hope Publishing House. ISBN 978-1-932717-03-7. Henta 27. september 2015. 


  • Levy, Gideon (31. juli 2012). «Border Police, Hebron's substitute for summer camp counselors». Haaretz. Henta 31. juli 2012. 



  • Lied, Liv Ingeborg (2008). The Other Lands of Israel: Imaginations of the Land in 2 Baruch. BRILL. ISBN 978-9-004-16556-4. Henta 29. oktober 2012. 


  • Loewenstein, Anthony (2007). My Israel Question. Melbourne University Press. ISBN 978-0-522-85418-3. Henta 27. september 2015. 



  • Lustick, Ian (1988). For the Land and the Lord: Jewish fundamentalism i Israel. New York: Council on Foreign Relations. ISBN 978-0-87609-036-7. Henta 27. september 2015. 


  • Magen, Yitzakh (2007). «The Dating of the First Phase of the Samaritan Temple on Mt Gerizim in Light of Archaeological Evidence». I Lipschitz, Oded; Knoppers, Gary N.; Albertz, Rainer. Judah and the Judeans i Fourth Century BC. Eisenbrauns. s. 157–212. ISBN 978-1-575-06130-6. Henta 3. august 2012. 



  • Marcus, Jacob Rader (1996). The Jew in the American world: a source book. Wayne State University Press. s. 85. ISBN 978-0-814-32548-3. 



  • Mattar, Philip (2005). Encyclopedia of the Palestinans. Infobase Publishing. ISBN 0816069867. 


  • Medina, Jennifer (22. april 2007). «Settlers’ Defiance Reflects Postwar Israeli Changes». New York Times. Henta 27. september 2015. 


  • Meri, Josef W. (2004). Medieval Islamic Civilization. Routledge. ISBN 978-0-415-96690-0. Henta 23. januar 2015. 


  • Micheau, Françoise (2006). «Eastern Christianities (eleventh to fourteenth century): Copts, Melkites, Nestorians and Jacobites». I Angold, Michael. Eastern kristendom. The Cambridge Historie of kristendom 5. Cambridge University Press. s. 373–403. ISBN 978-0-521-81113-2. Henta 27. september 2015. 



  • Milman, Henry Hart (1840). The history of Christianity: from the birth of Christ to the abolition of paganism in the Roman Empire. London: John Murray. Henta 29. mars 2015. 


  • Mulder, M. J. (2004). «Qirya». I Botterweck, G. Johannes; Ringgren, Helmer; Fabry, Heinz-Josef. Theological dictionary of the Gamletestamentet 13. Wm. B. Eerdmans Publishing. s. 164–167. ISBN 0-8028-2337-8. Henta 27. september 2015. 


  • Murphy-O'Connor, Jerome (1998). The Holy Land: An Oxford Archaeological Guide from Earliest Times to 1700. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-288013-0. Henta 27. september 2015. 


  • «Hebron». Handbook for Travellers in Syria and Palestine. London: J. Murray. 1858. OCLC 2300777. 


  • Na'aman, Nadav (2005). Kanaan in the 2nd Millennium BC. Eisenbrauns. ISBN 978-1-575-06113-9. Henta 29. oktober 2012. 


  • Negev, Avraham; Gibson, Shimon, red. (2001). Archaeological Encyclopedia of the Holy Land. Continuum International Publishing Group. ISBN 978-0-14-311489-5. Henta 27. september 2015. 



  • Norwich, John Julius (1999). Byzantium; The Early Centuries. Knopf. ISBN 978-0-394-53778-8. Henta 27. september 2015. 


  • Pedahzur, Ami; Perliger, Arie (2011). Byzantium; The Early Centuries Jewish Terrorism in Israel. Columbia University Press. ISBN 978-0-231-15447-5. Henta 23. januar 2015. 



  • PHRIC (February 25, 1994). «Details of Hebron Massacre: List of victims of the incident and subsequent disturbances». Palestina Human Rights Information Sentral. Henta 1. august 2012. 


  • Perera, Victor (1996) [1995]. The Cross and the Pear Tree: A Sefardic Journey. University of California Press. ISBN 9780520206526. Henta 1. juli 2012. 



  • Renan, Ernest (1864). The life of Jesus. Trübner. Henta 27. september 2015. 


  • Ricca, Simone (2007). Reinventing Jerusalem: Israel's Reconstruction of the Jewish Quarter after 1967. I.B.Tauris. ISBN 184511387X. 



  • Richard, Jean (1999). The Crusades, c. 1071– c. 1291. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-62566-1. Henta 27. september 2015. 


  • Robins, Philip (2004). A History of Jordan. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-59895-8. Henta 27. september 2015. 


  • Robinson, Edward; Smith, Eli (1856). Biblical researches in Palestine, 1838–52. A journal of travels in the year 1838 2. Boston: Crocker and Brewster. Henta 27. september 2015. 


  • Rothrock, James (2011). Live by the Sword: Israel's Struggle for Existence in the Holy Land. WestBow Press. ISBN 978-1-449-72519-8. Henta 27. september 2015. 


  • Rubenberg, Cheryl (2003). The Palestinians: in search of a just peace. Lynne Rienner Publishers. ISBN 978-1-58826-225-7. Henta 29. mars 2015. 


  • Runciman, Steven (1965 (a)) [1951]. A History of the Crusades:The Fifth Crusade and the Foundation of the Kingdom of Jerusalem. Penguin Books. Henta 27. september 2015. 


  • Runciman, Steven (1965 (b)) [1952]. A History of the Crusades:The Kingdom of Jerusalem and the Frankish East 1100–1187. Penguin Books. Henta 27. september 2015. 


  • Runciman, Steven (1965 (c)) [1954]. A History of the Crusades:The Kingdom Acco and the Later Crusades. Penguin Books. Henta 27. september 2015. 


  • Salaville, Sévérien (1910). «Hebron». I Herbermann, Charles George; Pace, Edward Aloysius; Pallen, Condé Bénoist; Shahan, Thomas Joseph; Wynne, John Joseph; MacErlean, Andrew Alphonsus. The Catholic encyclopedia: an international work of reference on the constitution, doctrine, discipline, and history of the Catholic church 7. Robert Appleton company. s. 184–186. 


  • Scharfstein, Sol (1994). Understanding Israel. Jerusalem: KTAV Publishing House, Inc. ISBN 978-0-88125-428-0. Henta 27. september 2015. 


  • Schölch, Alexander (1993). Palestine in Transformation, 1856–1882: studies in social, economic, and political development. Institute for Palestine Studies. ISBN 978-0-88728-234-8. Henta 27. september 2015. 


  • Schürer, Emil; Millar, Fergus; Vermes, Géza (1973). The History of the Jewish People in the Age of Jesus Christ (175 BC – AD 135) 1. Continuum International Publishing Group. ISBN 978-0-567-02242-4. Henta 27. september 2015. 


  • Schwarz, Leo Walder (1963). Memoirs of My People: Jewish Self-portraits from the 11th to the 20th Centuries. New York: Schocken Books. Henta 27. september 2015. 



  • Schwarz, Yehoseph (1850). Leeser, Isaac, red. A Descriptive Geography and Brief Historical Sketch of Palestine. A. Hart. Henta 27. september 2015. 


  • The Scotsman (30. juli 2002). «Settlers’ revenge leaves Hebron bleeding». The Scotsman. Henta 31. juli 2012. 



  • Sears, Robert (1844). A New and Complete History of the Holy Bible as Contained in the Old and New Testaments. R. Sears. Henta 27. september 2015. 


  • Segev, Tom (2001). Palestine, Complete; Jews and Arabs under the British mandate. Little, Brown and company. ISBN 978-4-444-40801-1. Henta 27. september 2015. 


  • Segev, Tom (2008) [2007]. 1967. Israel, the War and the Year that Transformed the Middle East. Abacus Books. ISBN 978-0-349-11595-5. Henta 27. september 2015. 


  • Shalom, Moshe, red. (1997). Corpus Inscriptionum Arabarum Palaestinae:A. Handbuch der Orientalistik: Nahe und der Mittlere Osten 1. BRILL. s. 117–118. ISBN 978-90-04-10833-2. Henta 27. september 2015. 


  • Shalom, Moshe (2003). «Palestine Under the Mameluks and the Ottoman empire (1291–1918)». I Avi-Yonah, Michael. An Israeli History and the Holy Land. Continuum International Publishing Group. s. 272–322. ISBN 978-0-8264-1526-4. Henta 27. september 2015. 


  • Shalom, Moshe (2007). Corpus Inscriptionum Arabarum Palaestinae addendum: squeezes i Max van Berchem collection (Palestina, Trans-Jordan, Northern Syria): squeezes 1–84. Handbuch der Orientalistik: Nahe und der Mittlere Osten 30. BRILL. s. 104–107. ISBN 978-90-04-15780-4. Henta 27. september 2015. 


  • Commission of Inquiry (26. juni 1994). «Commission of Inquiry into the massacre at the tomb of the Patriarchs in Hebron». MFA. Henta 1. august 2012. 


  • Shaw, Thomas (1808). Travels or observations relating to several parts of Barbary and the Levanten 2. Edinburgh: J. Ritchie. Henta 29. mars 2015. 



  • Sherlock, Ruth (20. november 2010). «Palestinans In bid to revive the old city, Hebron residents put on traditional food festival». Haaretz. Henta 27. september 2015. 


  • Shragai, Nadav (23. september 2008). «A window on the massacre». Haaretz. Henta 30. oktober 2012. 


  • Sicker, Martin (1999). Reshaping Palestine: From Muhammad Ali to the British mandate, 1831–1922. Greenwood Publishing Group. ISBN 978-0-275-96639-3. Henta 27. september 2015. 



  • Singer, Ami (2002). Constructing Ottoman Beneficence: An Imperial Soup Kitchen in Jerusalem. New York: SUNY Press. ISBN 978-0-7914-5352-0. Henta 27. september 2015. 


  • Smith, William Robertson (1963) [1903]. Cook, Stanley A., red. Kinship and Marriage in Early Arabia. Boston: Beacon Press reprint. ISBN 978-0-8264-1526-4. Henta 27. september 2015. 



  • Sternhell, Zeev (1999). The founding myths of Israel: nationalism, socialism, and the making of the Jewish state. Princeton University Press. ISBN 978-0-691-00967-4. Henta 27. september 2015. 


  • Taraki, Lisa; Giacaman, Rita (2006). Taraki, Liza, red. Living Palestine: Family Survival, Resistance, And Mobility Under Occupation. Syracuse University Press. ISBN 978-0-815-63107-1. Henta 27. september 2015. 


  • Towner, Wayne Sibley (2001). Genesis. Westminster John Knox Press. ISBN 978-0-664-25256-4. Henta 27. september 2015. 



  • Turner, William (1820). Journal of a tour in the Levantine 2. John Murray. Henta 21. februar 2012. 


  • Van Luit, Tehilah (2009). Mediene Remnants: Yiddish Sources. BRILL. Henta 4. mai 2014. 



  • Vilnay, Zev (1973) [1932]. Legends of Palestine. Jewish Publication Society of America. ISBN 978-0-827-60004-1. Henta 4. november 2012. 


  • Wein, Berel (1993). Triumph of survival: the story of the jødar i modern era, 1650–1990. Mesorah Publications. ISBN 978-0-89906-498-7. Henta 27. september 2015. 


  • Wilson, John (1847). The lands of the Bible visited and described 1. White. Henta 27. september 2015. 




  • Wilson, Charles William (1881). Triumph of survival: the story of the Jews i modern era, 1650–1990. D. Appleton. Henta 27. september 2015. 


  • Wilson, Mary Christina (1990). King Abdullah, Britain and the Making of Jordan. Cambridge Midtausten library 13. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-39987-6. Henta 27. september 2015. 



  • Wineman, Aryeh (1999). Ethical tales from the kabbalah: stories from the kabbalistic ethical writings. Jewish Publication Society. ISBN 978-0-8276-0681-4. Henta 29. mars 2015. 



  • Wright, Robin (2008). Dreams and Shadows: The Future of the Middle East. Studies in Performance and Early Modern Drama. Penguin Group. ISBN 978-0-14-311489-5. Henta 27. september 2015. 


  • Yatom, Dani (26. februar 1994). «Preliminary Report on the Events in Hebron as presented by Commanding Officer of the Central Command General Dani Yatom Before the Diplomatic Corps». MFA. Henta 27. september 2015. 



  • Zacharia, Janine (27. september 2014). «Letter from the West Bank: In Hebron, renovation of holy site sets off strife». Washington Post. Henta 27. september 2015. 





  1. ↑ Hebron City Profile - ARIJ


  2. ↑ 2,02,1 1 2 Hebron page 80, Hebron is 45 km² in area og har eit folketal på 250 000, according to the Palestinsk statistisk sentralbyrå for the year 2007. The figure given here refers to the population of byen Hebron itself.


  3. ↑ Kamrava 2010, s. 236.


  4. ↑ 4,04,1 Alimi 2013, s. 178.


  5. ↑ Rothrock 2011, s. 100.


  6. ↑ Beilin 2004, s. 59.


  7. ↑ Freedland 2012, s. 21.


  8. ↑ David Shulman 'Hope in Hebron,' at New York Review of Books 22. mars 2013.


  9. ↑ Sherlock 2010;


  10. ↑ Campbell 2004, s. 63; Gelvin 2007, s. 190 Levin 2005, s. 26;Loewenstein 2007, s. 47;W2008, s. 38.


  11. ↑ Medina 2007 for the figure of 700 settlers.


  12. ↑ Katz & Lazaroff 2007,Freedland 2012, s. 21 for the figure of 800 settlers.


  13. ↑ 13,013,1 An Introduction to the City of Hebron


  14. ↑ 14,014,114,2 Scharfstein 1994, s. 124.


  15. ↑ Emmett 2000, s. 271.


  16. ↑ Dumper 2003, s. 164


  17. ↑ Salaville 1910, s. 185:'For these reasons after arabarane conquest of 637 Hebron «was chosen as one of the four holy cities of Islam.'


  18. ↑ Aksan & Goffman 2007, s. 97: 'Suleyman considered himself the ruler of the four holy cities of Islam, and, along with Mekka and Medina, included Hebron and Jerusalem in his rather lengthy list of official titles.'


  19. ↑ Honigmann 1993, s. 886.


  20. ↑ Zacharia 2010.


  21. ↑ Hasasneh 2005.


  22. ↑ Flusfeder 1997.


  23. ↑ Hebron guvernement s. 59, 60


  24. ↑ Cazelles 1981, s. 195 compares Amorite ḫibrum. Two roots are in play, ḥbr/ḫbr. The root has magical overtones, and develops pejorative connotations in late Biblical usage.


  25. ↑ Koranen 4:125/Surah 4 Aya (vers) 125, Koranen ({{Wayback |date=20091027154527 |url=http://www.geocities.com/hollywood/lot/6093/4nisa.html |title=source text)


  26. ↑ Büssow 2011, s. 194 n.220


  27. ↑ Shalom 2007, s. 104


  28. ↑ Negev & Gibson 2001, s. 225–5.


  29. ↑ Na'aman 2006, s. 180


  30. ↑ Towner 2001, s. 144–45:'[T]he city was a kanaanitt royal center long before it became Israelite.'


  31. ↑ Alb2000, s. 110


  32. ↑ Na'aman 2006, s. 77–78


  33. ↑ Na'aman 2006, s. 361 These non-semitic names perhaps echo a tradition of a group of elite professional soldatar (filistrane, hetittane),formed in Kanaan whose ascendency was overthrow by the West-semitic clan of Caleb, which would have migrated from the Negev.


  34. ↑ Josva 10:3, 5, 3–39; 12:10, 13.Na'aman 2006, s. 177 doubts this tradition. 'The book of Josva is not a reliable source for either a historical or a territorial discussion of the Late Bronze Age, and its evidence must be disregarded.'


  35. ↑ Mulder 2004, s. 165


  36. ↑ Alter 1996, s. 108.


  37. ↑ Hamilton 1995, s. 126.


  38. ↑ Finkelstein & Silberman 2001, s. 45.


  39. ↑ Lied 2008, s. 154–62, 162


  40. ↑ Elazar 1998, s. 128: (Genesis.ch. 23)


  41. ↑ Smith 1903, s. 200.


  42. ↑ Kraeling 1825, s. 179.


  43. ↑ Magen 2007, s. 185.


  44. ↑ Glick 1994, s. 46, siterer Josva 10:36-42 og påverknaden dette hadde på somme busetjarar på Vestbreidda.


  45. ↑ Gottwald 1999, s. 153:'certain conquests claimed for Josva are elsewhere attributed to single tribes or clans, for example, in case of Hebron (i Josva:10:36–37, erobringa av Hebron er tilknytt Josva; i Domarane 1:10 til Juda, i Domarane 1:20 og Josva 14:13–14; 15:13–14.'


  46. ↑ Josva 21:3 – 12: I Krønikebok 6:54–56.


  47. ↑ Bratcher & Newman 1996, s. 262.


  48. ↑ Gottwald 1999, s. 173, citing 2 Samuel, 5:3.


  49. ↑ 2. Samuel 15:7–10.


  50. ↑ Japhet 1993, s. 148. Sjå Josva 20, 1–7.


  51. ↑ Jericke 2003, s. 26ff.,31.


  52. ↑ Carter 1999, s. 96–99 Carter challenges this view on the grounds that it has no archeological support.


  53. ↑ Nehemja,11:25


  54. ↑ Josefus 1860, s. 334 Josefus Flavius, Jødiske oldsager, Bk. 12, ch.8, para.6.


  55. ↑ Duke 2010, s. 93–94 er skeptisk.'This should be considered a raid on Hebron instead of a conquest based on subsequent events i book of I Maccabeans.'


  56. ↑ Duke 2010, s. 94


  57. ↑ Josefus 1860, s. 701 Josefus, Jødekrigen, Bk 4, ch. 9, s. 9.


  58. ↑ Schürer, Millar & Vermes 1973, s. 553 n.178 siterer Jerome, i Sakarja 11:5; i Hieremiam 6:18; Chronicon paschale.


  59. ↑ Hezser 2002, s. 96.


  60. ↑ Norwich 1999, s. 285


  61. ↑ 61,061,1 Salaville 1910, s. 185


  62. ↑ Gil 1997, s. 56–57.


  63. ↑ Hiro 1999, s. 166.


  64. ↑ Büssow 2011, s. 195


  65. ↑ Forbes 1965, s. 155, siterer Anton Kisa et al.,Das Glas im Altertum, 1908.


  66. ↑ Gil 1997, s. 205


  67. ↑ Al-Muqaddasi 2001, s. 156–57. p. 309 og p. 310


  68. ↑ Gil 1997, s. 206


  69. ↑ Robinson & Smith 1856, s. 78


  70. ↑ Israel tourguide, Avraham Lewensohn, 1979. s. 222.


  71. ↑ Runciman 1965 (a), s. 307.


  72. ↑ Runciman 1965 (b), s. 4


  73. ↑ Le Strange 1890, s. 317–18 p. 317 og p. 318.


  74. ↑ Kohler 1896, s. 447ff.


  75. ↑ Runciman 1965 (b), s. 319.


  76. ↑ Kraemer 2001, s. 422.


  77. ↑ Boas 1999, s. 52.


  78. ↑ Richard 1999, s. 112.


  79. ↑ Benjamin 1907, s. 25.


  80. ↑ Gil 1997, s. 207


  81. ↑ Shalom 2003, s. 297.


  82. ↑ Runciman 1965 (c), s. 219


  83. ↑ Micheau 2006, s. 402


  84. ↑ Murphy-O'Connor 1998, s. 274.


  85. ↑ Sharon 1997, s. 117–18.


  86. ↑ Dandis, Wala. History of Hebron. 2011-11-07. Henta 26. september 2015.


  87. ↑ Meri 2004, s. 362–63.


  88. ↑ Singer 2002, s. 148


  89. ↑ Robinson & Smith 1856, s. 458.


  90. ↑ Idel 2005, s. 131


  91. ↑ Green 2007, s. xv–xix.


  92. ↑ Büssow 2011, s. 195.


  93. ↑ Conder 1830, s. 198.


  94. ↑ Conder 1830, s. 198. The source was a manuscript, The Travels of Ali Bey, vol. ii, s. 232–33.


  95. ↑ Schölch 1993, s. 161.


  96. ↑ Krämer 2011, s. 68


  97. ↑ Kimmerling & Migdal 2003, s. 6–11, esp. s. 8


  98. ↑ 98,098,198,2 Robinson & Smith 1856, s. 88.


  99. ↑ Schwarz 1850, s. 403.


  100. ↑ Schwarz 1850, s. 398–99.


  101. ↑ Finn 1878, s. 287ff.


  102. ↑ Schölch 1993, s. 234–35.


  103. ↑ Khalidi 1998, s. 218.


  104. ↑ Schölch 1993, s. 161–62 quoting David Delpuget Les Juifs d´Alexandrie, de Jaffa et de Jérusalem en 1865, Bordeaux, 1866, s. 26.


  105. ↑ Schölch 1993, s. 161–62.


  106. ↑ 106,0106,1 E. J. Brill's First Encyclopaedia of Islam, 1913–1936, Volume 4, BRILL, 1993. ISBN 9004097961. s. 887.


  107. ↑ Kupferschmidt 1987, s. 237


  108. ↑ Kimmerling & Migdal 2003, s. 92


  109. ↑ Post-holocaust and anti-semitism - Issues 40-75 - Page 35”


  110. ↑ Segev 2001, s. 325–26


  111. ↑ The Road to Jerusalem: Glubb Pasha, Palestine and the Jews, Benny Morris – 2003. s. 186–87.


  112. ↑ Palestina, Sarah Irving – 2012, s. 171


  113. ↑ West Bank B&B in Hebron's Old City fully booked


  114. ↑ Kimmerling & Migdal 2003, s. 443


  115. ↑ «Protocol Concerning the Redeployment in Hebron». Dei sameinte nasjonane Information System on the Question of Palestina. Non-UN document. 17. januar 1997. 


  116. ↑ Gurkow, Lazer. «Chabad.org». Chabad.org. Henta 5. september 2015. 


  117. ↑ 117,0117,1 Turner 1820, s. 261


  118. ↑ Frederick Adolphus Packard; American Sunday-School Union (1842). The Union Bible Dictionary. American Sunday-School Union. s. 304. 


  119. ↑ רבי חיים יוסף דוד אזולאי, Meir Benayhu, Mosad Harav Kook, 1959.


  120. ↑ 120,0120,1120,2120,3120,4 «Hebron». Jewish Virtual Library. 


  121. ↑ The Missionary Herald, - 1825 s. 65.


  122. ↑ Dictionary of the Holy Bibelen - s. 488


  123. ↑ Robinson, s. 88


  124. ↑ David Roberts, 'The Holy Land - 123 Coloured Facsimile Lithographs and The Journal from his visit to the Holy Land.' Terra Sancta Arts, 1982. ISBN 965-260-001-6. Plate III - 13.Journal entry 17. mars 1839.


  125. ↑ The history of the jødar, from the taking of Jerusalem by Titus to the present time, James A. Huie - 1840 s. 242.


  126. ↑ Meshullam!: Or, Tidings from Jerusalem, Clorinda Minor - 1851 s. 58.


  127. ↑ The Friend, Volumes 54–55, The Friend, 1881. s. 333.


  128. ↑ Jessie Sampter (2007). Modern Palestina - A Symposium. READ BOOKS. ISBN 1-4067-3834-4. ISBN 9781406738346. 


  129. ↑ Government of Palestina (1945), A Survey of Palestina, Vol. 1, s. 151


  130. ↑ palestinsk Census 1997


  131. ↑ palestinsk security forces deploy in Hebron 25/10/2008 gives about 500 as of oktober 2008


  132. ↑ The last official census i 2007 gave 165 000.2007 Locality Population Statistics Hebron guvernement Population, Housing and Establishment Census 2007. Palestinsk statistisk sentralbyrå (PCBS).




Bakgrunnsstoff |




Wikifrasar Wikifrasar har ei sitatsamling som gjeld: Hebron



  • www.hebron-city.ps

  • Hebron handelskammer

  • Bilete frå Hebron

  • RamallahOnline - Bilete av Hebron

  • Hebron.com - engelsk















v • d • e

Byar i Dei palestinske territoria
Vestbreidda
Abu Dis · Arraba · Bani Na'im · Beit Sahour · Beit Jala · Beit Ummar · Beitunia · Betlehem · al-Bireh · ad-Dhahiriya · Dura · al-Eizariya · Halhul · Hebron · Idhna · Jenin · Jeriko · Nablus · Qabatiya · Qalqilyah · al-Ram · Ramallah · Sa'ir · Salfit · as-Samu · Tarqumiya · Tubas · Tulkarm · Ya'bad · al-Yamun · Yatta
*Gazastripa
Abasan al-Kabira · Bani Suheila · Beit Hanoun · Beit Lahia · Deir al-Balah · Gaza · Jabalia · Khan Yunis · Rafah · az-Zawayda

*Frå juni 2007 til juni 2014 har Gazastripa i røynda vore styrt av Hamas.






















v • d • e

Hebron guvernement
Byar
Bani Na'im · ad-Dhahiriya · Dura · Halhul · Hebron (al-Khalil) (incl: Arab al-Fureijat • al-Baqa • Al Bowereh • Qalqas • Qla'a Zeta • Wadi al Hussein) · Idhna · Sa'ir (incl: ad-Duwwara • al-Uddeisa) · as-Samu · Tarqumiyah · Yatta
Hebron guvernement
Det palestinske flagget
Towns
Beit Awwa · Beit Kahil · Beit Ula (Qila) · Beit Ummar (Jala) · Deir Sammit · Kharas · Nuba · ash-Shuyukh (Hamrush) · Surif (Khirbet ad-Deir) · Taffuh
Landsbyar
Anab al-Kabir · Arab al-Ka'abneh · Beit 'Amra · Beit Einun · Beit Maqdum · Beit ar-Rush al-Tahta · al-Burj (Beit Mirsim • Beit ar-Rush al-Fauqa) · al-Buweib · Deir al-'Asal al-Fauqa · Deir al-'Asal al-Tahta · Deir Razih · ad-Deirat · Fuqeiqis · Hadab al-Alaqa · Hadab al-Fawwar · al-Heila · Hitta · Hureiz · Imneizil · Imreish · Jala · Karma · al-Karmil · Khallet Edar · Khallet al-Aqed · Khalet al-Maiyya (at-Tabaqa • Umm Lasafa • Wadi Ubeid) · Khallet al-Masafer · Khashem al-Daraj · Khallet Salih · Kheroshewesh Wal Hadedeyah · Khirbet al-Deir  · Khirbet Safa · Khirbet Salama · Khirbat al-Simia · Khirbet Zanuta · Khursa · al-Kum · Kurza · Kuseis · Ma'in · al-Majd · Marah al-Baqqar · Masafer Yatta · an-Najada · Rabud · al-Ramadin · ar-Rihiya · Sahel Wadi Elma · Sikka · Shuyukh al-Arrub · as-Sura · Tarrama · at-Tuwani · Umm Ashoqan · Umm al-Butm · Umm al-Khair · Wadi al-Amayer · Wadi al-Kilab · Wadi ash-Shajina · Zif
Flyktningleirar
al-Arroub · Fawwar




Autoritetsdata


  • WorldCat

  • GND

  • LCCN

  • GeoNames



-

Popular posts from this blog

Gersau Kjelder | Navigasjonsmeny46°59′0″N 8°31′0″E46°59′0″N...

Image
Tidlegare republikkarSkipingar i 1433Kommunar i SchwyzDistrikt i SchwyzNedleggingar i 1798Stader ved Vierwaldstättersee kommunekantonenSchwyzSveitskm²VierwaldstätterseeLauerz Gersau Kommunevåpenet til Gersau Plassering Styresmakter Land   Sveits Kanton kantonen Schwyz Distrikt Gersau Språk tysk Geografi Flatevidd  - kommune 23,70 km² Innbyggjarar  - kommune (desember 2010)    - folketettleik 2 094   88,4 /km² Koordinatar 46°59′0″N 8°31′0″E  Koordinatar: 46°59′0″N 8°31′0″E  Høgd over havet 435 moh Diverse annan informasjon Postnummer 6442 Nettstad: www.gersau.ch Freistaat und Republik Gersau Fristaten og republikken Gersau By-republikk og alliert protektorat i Det gamle sveitsiske eidsforundet ←   ← 1433–1798 1814–1818 →   → Hovudstad Gersau Styreform Republikk Historisk periode Tidleg moderne tid  - Kjøpte fridom frå
Read more

Hestehale Innhaldsliste Hestehale på kvinner | Hestehale på menn | Galleri | Sjå òg |...

Image
Frisyrar frisyrehårhårstrikkhårklemmerøyrethesthovudverkeuropeisk motejobbtreningfletterparykkarungdomsopprørmotkulturmusikararmotorsykkelentusiastarpolitietpolitiskforretningverksemdfiskeflette Hestehale sett bakfrå. Hestehale på ein mannleg indianarleiar. Hestehale er ein frisyre der ein samlar det meste eller alt av langt hår [1] i bakhovudet med ein hårstrikk eller liknande. Avhengig av mote kan det òg vere vanleg å sette opp hestehalen med hårklemmer eller å ha hestehalen hengande på den eine sida av hovudet ved å samle håret ved øyret. Hestehale er ein vanleg frisyre for jenter og for gutar med langt hår. Han har fått namnet sitt etter likskapen med halen på ein hest. For stramme hestehaler kan føre til hårtap, [2] i nokre høve også hovudverk. [3] Innhaldsliste 1 Hestehale på kvinner 2 Hestehale på menn 3 Galleri 4 Sjå òg 5 Bakgrunnsstoff 6 Kjelder Hestehale på kvinner | Ungjente med hestehale som held håret unna ansiktet
Read more

What is the “three and three hundred thousand syndrome”?Who wrote the book Arena?What five creatures were...

Image
What happens when the centripetal force is equal and opposite to the centrifugal force? Why is "la Gestapo" feminine? Nested Dynamic SOQL Query How are passwords stolen from companies if they only store hashes? Exposing a company lying about themselves in a tightly knit industry: Is my career at risk on the long run? Can "few" be used as a subject? If so, what is the rule? Why are there no stars visible in cislunar space? categorizing a variable turns it from insignificant to significant Do I need an EFI partition for each 18.04 ubuntu I have on my HD? What are the consequences of changing the number of hours in
Read more