Ttyjukl

Denne artikkelen kan ha godt av ei opprydding for å nå ein høgare standard og/eller for å verta i tråd med standardoppsettet. Sjå korleis du redigerer ei side og stilmanualen for hjelp.

2S19 «Msta-S» (russisk Мста) er ein sjølvgåande 152.4 mm haubits designa av Russland/Sovjetunionen, som kom i teneste i 1989 som etterfølgjaren til 2S3 Akatsija.
Kjøretøyet er basert på T-80-chassis, men er drive av T-72 sin dieselmotor.

Namngjevinga er etter elva Msta.

Utvikling |

Msta er ein moderne haubits designa for distribusjon anten som ein upansra haubits som må flyttast med traktor eller lastebil, eller monterast i pansra kjøretøy som sjølvdrive artilleri. Dagens produksjon av taua modell er kalla Msta-B, medan sjølvgåande modell er Msta-S (òg kjend under GRAU-indeks 2S19).

Utvikling av 2S19 starta i 1980 under namnet Ferma Prototypen vart kjend som Ob'yekt 316. 2S19 i standardversjon består av eit semi-automatisk legging system 1P22, ein automatisk ladar, eit ABC-vern system, passiv nattsyn for sjåføren, eit dosarblad, ein røyk generator og 81mm røyk bæreraketter, 1V116 intercom system og ein 16 kW generator AP-18D. I 2008 bestilte det russiske forsvaret ein forbetra modell med eit automatisert eldkontrollsystem.

2S19 kan fyra av følgjande typar ammunisjon: HE (24.7 km), HEAT-FS, røyk, kjemiske, taktiske, kjernefysiske, belysning og cargoammunisjon (ICM). Mal:OR Laserstyrt "Krasnopol" (9K25 system) kan òg lanserast, og dessutan ein kortare versjon av "Krasnopol-M" som passar inn i den automatiske ladaren.

Operativ bruk og landa som nytta våpenet |

Kart (frå 2015) over land som nyttar våpenet; Dei landa er farga blå. Land som ikke nyttar våpenet lengre, er farga raudt på kartet.

Msta-S howitzers vart brukt av russiske hæren å levera artillerield mot tsjetsjenske separatistar i løpet av den Andre Tsjetsjenske Krigen.^[1]

Msta-S har òg vorte brukt i Krigen i Donbass av den ukrainske hæren og dessutan pro-russiske separatistar som overtok minst eitt slikt våpen under konflikten.^[2]

Spesifikasjonar |

Msta-S spesifikasjonar gjeve av produsent

• 
  Skotvidde:
  
  
  
  • 29 km base-bleed"
  
  
  • 36 km rakett-assistert
  
  
  
  


• 
  Skottakt: 6-8 skot per minutt


• 
  Våpen-elevasjon: -4° til +68°


• 
  Våpen-travers: 360°


• 
  Distribusjonstid: 22 minutt


• 
  Avdelingsammunisjon: 50 granatar

Variantar |

• 
  152 mm haubits 2A65 - ein slept versjon av den same haubits.


• 
  1K17 Szhatie - ei "laserstridsvogn" væpna med eit batteri av laserar meint å deaktivere optoelektroniske system; brukar Msta-S understell og tårn.


• 
  2S19M1 (2000) - Forbetra versjon med automatisk leggesystem og GLONASS.


• 2S19M2 "Msta-SM" (2013) - Forbetra versjon utstyrt med eit nytt automatisk eldkontrollsystem som aukar stottakta. Digitale elektroniske kart er no (2012) tilgjengelege.


• 
  2S19M1-155 (2006) - 155mm eksport-versjonen av 2S19M1, utstyrt med eit L/52 røyr.


• 2S27 "Msta-K" - Hjulvariant (K = kolyosnij), basert på eit 8x8 lastebil chassis. Det var fleire ulike prototypar, inkludert ein som er basert på ein KrAZ-ChR-3130 og to basert på Ural-5323 (med og utan tårn).


• 2S30 "Iste" - ein forbetra versjon, prototype.


• 2S35 "Koalitsiya-SV" - Prosjektet for eit nytt artillerisystem for dei russiske landtyrkane (SV = sukhoputniye voyska). Tidlege prototypar var på eit 2S19 chassis med endra tårn, og utstyrt med ein over-og-under dobbel automatlada 152mm haubits. Utviklinga av denne varianten vart etter kvart vald vekk til fordel for eit heilt nytt artillerisystem som bruka den same nemninga.^[3]
  

Referansar |

1. 
   ↑ Pashin, Alexander. «Russian Army Operations and Weaponry During Second Military Campaign in Chechnya». Moscow Defense Review. Arkivert frå originalen January 29, 2009. Henta 8 March 2014. 
   


2. 
   ↑ http://armamentresearch.com/Uploads/Research%20Report%20No.%203%20-%20Raising%20Red%20Flags.pdf}}
   


3. 
   ↑ http://www.janes.com/article/50896/new-russian-heavy-armour-breaks-cover%7Cbesøksdato=25 November 2015