Be-Bop-A-Lula Andre utgåver | Kjelder | Bakgrunnsstoff | NavigasjonsmenyHow Be Bop A Lula Came to...
Songar frå 1956Rock and roll-songarBeste songar gjennom tidene hos Rolling StoneFoghat-songarGene Vincent-songarElvis Presley-songarJerry Lee Lewis-songarThe Everly Brothers-songarCarl Perkins-songarThe Beatles-songarGene Summers-songarJohn Lennon-songarPaul McCartney-songarQueen-songarEric Burdon-songarThe Drifters-songarLink Wray-songarCliff Richard-songarBrian Setzer-songar
rock and rollGene VincentNorfolk i VirginiaHelen HumesR&BLionel HamptonjazzbebopCapitol RecordsNashvilleCliff Gallup«Wee» Willie WilliamsBillboardElvis PresleyJerry Lee LewisThe BeatlesSuicideDavid CassidyThe Everly BrothersFoghatJohn LennonPaul McCartneyGene SummersCarl PerkinsRaul SeixasDemented Are GoStray CatsQueen77
Be-Bop-A-Lula Singel av Gene Vincent | ||
A-side | «Woman Love» | |
|---|---|---|
Utgjeve | Mai 1956 | |
Innspelt | 4. mai 1956, Nashville i Tennessee | |
Lengd | 2:34 | |
Selskap | Capitol | |
Låtskrivar(ar) | Gene Vincent og Donald Graves | |
«Be-Bop-A-Lula» er ein rock and roll-song som først var spelt inn i 1956 av Gene Vincent and His Blue Caps. Musikkmagasinet Rolling Stone rangerte songen på 102. plass over dei 500 største songane gjennom tidenen.
Songen er kreditert til Gene Vincent og mangaren hans Bill «Sheriff Tex» Davis. Songen kom til i 1955 då Vincent kom seg etter ei motorsykkelulukke.[1] På sjukhuset i Norfolk i Virginia møtte han Donald Graves, som visstnok skreiv teksten til songen, medan Vincent skreiv melodien. Davis kjøpte visstnok låtskrivarrettane frå Graves for om lag $50.
Frasen «Be-Bop-A-Lula» er nesten identisk til «Be-Baba-Leba», tittelen på ein song av Helen Humes i 1946, som klarta til tredjeplass på R&B-lista, og som vart ein endå større hit for Lionel Hampton som «Hey! Ba-Ba-Re-Bop». Frasen, eller liknande uttrykk, vart mykje nytta i jazz-miljø i 1940-åra og gav namn til ein bebop-stil.[2]
Tidleg i 1956 spelte Gene Vincent songen på eit radioshow i Norfolk og spelte inn ei demoutgåve som vart gjeve til Capitol Records. Dei hadde leita etter ein yngre songar som kunne konkurrere med Elvis Presley. Capitol inviterte Gene Vincent til å spele inn songen i Nashville den 4. mai 1956. Bandest bestod av Cliff Gallup (sologitar), «Wee» Willie Williams (rytmegitar), «Jumpin'» Jack Neal (kontrabass) og Dickie «Be Bop» Harrell (trommer)[3]. Då songen vart spelt inn, skreik Harrell i bakgrunnen fordi han ville vere sikker på at familien skulle høyre at det var han som spelte på plata.
Songen vart gjeve ut i juni 1956 på Capital Records og selde raskt mykje. I april 1957 rapporterte plateselskapet at det var seld over 2 millionar eksemplar av singelen. Songen nådde 7. plass på Billboard-lista.
Andre utgåver |
Mange andre artistar har spelt songen, som har vorte ein rocke-standrard, som Elvis Presley, Jerry Lee Lewis, The Beatles, Suicide, David Cassidy, The Everly Brothers, Foghat, John Lennon, Paul McCartney, Gene Summers, Carl Perkins, Raul Seixas, Demented Are Go, Stray Cats, Queen og 77.
Kjelder |
Denne artikkelen bygger på «Be-Bop-A-Lula» frå Wikipedia på engelsk, den 23. september 2008.
Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:
↑ How Be Bop A Lula Came to Be?
↑ Peter Gammond, The Oxford Companion to Popular Music, 1991, ISBN 0-19-311323-6
↑ http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:Or8niipFP1AJ:www.rockabillyhall.com/gvbebop.html+be-bop-a-lula&hl=en&ct=clnk&cd=3&gl=uk&client=firefox-a
Bakgrunnsstoff |
- Teksten til Be-Bop-A-Lula
|
